très jolie

Normaal gesproken gaat het over bedrijven die failliet zijn en in afgeslankte vorm weer doorgaan, als we het over een doorstart hebben. Maar de natuur kan er ook wat van! Waar na de vorst (19 april, en later nog begin mei) voornamelijk dode en bevroren knoppen, blaadjes en takken te zien waren, zonder hoop op enige groei en bloei, zie je toch ineens groene puntjes op takken verschijnen. Da natuur heeft zo’n geweldige veerkracht! Want waar haal je de moed en energie vandaan als je vroege uitlopers, waar je al je energie in gestopt hebt, bevriezen? En toch lukt het bij de meeste gewassen om die start opnieuw te maken. De plant zoekt oude, slapende knoppen, om die tot leven te wekken, om daar te ontluiken en met nieuw blad het zonlicht tegemoet te gaan. Zelfs die totaal bevroren kiwi toont nieuw leven. De plant overleeft, dit jaar zonder vruchten, dat wel. Een wonder om te zien hoe groot die levenskracht van de planten is. De moerbei laat het in een mooi beeld zien, kale takken van het jonge, vroeg uitgelopen hout, en daarnaast nieuwe uitlopers uit de oude knoppen. En toch daar bloemetjes, dus wie weet….. terecht een doorstart genoemd.

Regelmatig krijgen we vragen over onze bloemen. Of we alles zelf zaaien, of we die dahlia’s elke winter uit de grond halen en in de lente weer in de grond stoppen. En op beide vragen kan ik met een volmondig ja antwoorden. Met onze eerste werkzaterdag, tevens opening van het seizoen, zo rond half april, gaan alle dahlia’s de grond in. En aan het einde van het seizoen met de afsluiting in oktober, worden alle knollen weer opgegraven om vorstvrij de winter door te komen. En zo ook met het plantgoed. Bloemen worden voor gezaaid in potjes en bakjes en eenmaal ontkiemd en wel, teer als ze zijn, worden ze zo de grond in gezet. Dit jaar maken ze een moeilijke start: warm en zeer droog. Kijken of het gietertje water hier voldoende kan ondersteunen.

Het blijft spannend in de tuin. Nog is niet duidelijk welke bloesem de nachtvorst van 19/20 april overleefd heeft en welke gewoon traag op gang komt vanwege de nog koude nachten. Duidelijk is wel dat de oogst dit jaar behoorlijk minder zal zijn dan andere jaren (zeker zo’n 25 %). Daar heb je het als tuinder maar mee te doen. Maar wie weet hoe de natuur hierop reageert? Misschien hebben we straks in plaats van 20 besjes aan een tros, gewoon 4 grote dikke bessen, of geven in plaats van de zwarte bessen, de frambozen dit jaar ineens een overvloedige oogst. Nee, het hele plaatje is nog lang niet duidelijk. Want hoorde ik gisteren dat zelfs de walnoten er nog “overheen” kunnen groeien (en bloeien?). In ieder geval doen de kruisbessen heel hun best en zijn de eerste al bijna 1 cm dik.

Spannende dagen waren het, afgelopen week. Met hier en daar toch echt wel wat schade. Voor de vroeg bloeiende blauwe bessen lijkt het mee te vallen en ook bij de appels, die net hun bloei hadden ingezet, lijkt de schade beperkt. Maar de walnoten knoppen zien er nog zo zwart uit, evenals die van de moerbei.

Maar het meest werd ik toch getroffen door de kiwi. Had ik net die dinsdag vóór de nachtvorst de ontluikende bladeren van de kiwi staan te bewonderen, zo dieprood van kleur en met zonlicht erop in zulke prachtige rood schakeringen oplichtend , heel fijn behaard, donderdag was het effect van de vorst overduidelijk. De planten zullen het hopelijk wel redden, maar ook dit jaar helaas geen kiwi’s.

Overigens is de boosdoener niet zozeer die nachtvorst als wel de zeer warme periode daarvoor, waardoor alles zo vroeg uitgelopen is. Want een nachtvorst in april is uiteindelijk toch niet zo heel bijzonder……

De oogst in de zomer is vaak overvloedig. Een deel van het fruit gaat naar natuurvoedingswinkels, een deel wordt geplukt tijdens zelfplukdagen en een een deel wordt gebruikt voor onze eigen verwerking. Hiervan worden met veel liefde en aandacht, de heerlijkste producten gemaakt. Wekelijks zijn wij te vinden in kookstudio ” De Riet ” in Leusden waar we naast onze vaste recepten iedere keer weer op zoek gaan naar nieuwe smaken, combinaties, toevoegingen van nieuwe wilde bessen…….

Theresia kamphuys