Dinsdagmiddag zaten we in de theepauze uit te rusten in de schaduw van de wilg, bezweet van het harde werken in de zon. Het was een warme meidag, 24 C, warm en droog, zoals de afgelopen dagen steeds het geval was geweest. Verlangend naar regen, net als de ons omringende natuur.
En daar drupt ineens wat naar beneden, en nog een drup, onregelmatig. Is de wilg aan het huilen? Waar komen anders deze druppels vandaan? Dat moet onderzocht worden, de mobieltjes worden erbij gehaald. En wat blijkt? Het is een Wilgenschuimcicade: in de wilg hangen klodders wit schuim. Daarbinnen bevinden zich de larven van de cicade. Zij hangen met een zuignapje aan de takken, en zuigen soms te hard, zodat het overtollige vocht naar beneden “drupt”. Het witte schuim bescherm de larven tegen uitdrogen.
Weer wat geleerd………!!
