très jolie

Daar waar de zwarte en de kruisbessen echt wat minder oogst hadden dit jaar en waar de rode bessen wat zielig hangen te bengelen aan een steeltje, pakt de Japanse wijnbes de handschoen op.

Mooi om te zien dat al dat vocht gezorgd heeft voor een rijke oogst, waar menigeen al handenvol van geplukt heeft.

 

Als je even de tijd neemt om die bes te bestuderen zie je wat een schoonheid die vruchttros is. Een kunstwerk op zichzelf! En daarbij ook superlekker!!

Alleen wees gewaarschuwd, je hebt veel geduld nodig om ze te plukken.

De natuur blijft me steeds verbazen. Telkens als ik denk dat ik er iets van ga begrijpen groeien, ontwikkelen de planten toch net weer (helemaal) anders. In gedachten moet ik dan lachen om de slogan van de Intratuin in Barneveld: “Wij weten wat er leeft”. Terwijl ik er zelf steeds meer achter kom hoe weinig ik weet en begrijp en dat dat eerder minder dan meer wordt.

Neem nu dit bessenseizoen. Waar ik verwachtte dat de oogst toch enigszins vertraagd zou reageren, zoveel zon en warmte hebben we tenslotte niet gehad, lijkt het er nu op dat de meeste bessen bijna 2 weken eerder afrijpen!  Is het de regen die de vruchten af doet rijpen, die ervoor zorgt dat sommige planten al in herfststand staan, dat de verschillende rassen van bessen, normaliter achter elkaar rijpend, nu ineens allemaal tegelijk klaar zijn? Dat is dan nog redelijk te volgen.

Maar toch is dat niet de enige verklaring. Wat er nu in de tuin gebeurt, ja, de gemiddelde consument zal er niet zoveel van mee krijgen, die koopt  zijn// haar bakje bessen in de winkel of op de markt en is zich verder nergens van bewust. Maar dat wat er nu gebeurt, is haast niet te verklaren. Neem nu de kruisbessen die bijna rijp aan de takken hangen en indrogen (ondanks de vele regens)!

 

 

Of de bramen die nu al aan het rijpen zijn (ooit op  5 juli al een rijpe braam gezien??), of die rode bessen die in slechts halve trossen hangen te rijpen (slecht gezet vanwege het vochtige voorjaar), maar waar ineens ook totaal groene trossen tussen hangen. Alsof er een tweede bloei is geweest. Of de witte bessen, die nog groen hier en daar ook al verdroogde en overrijpe bessen vertonen.

En als we verder kijken zijn er ook  veel meer vogels in de tuin. Het is natuurlijk een paradijsje, maar ik heb de indruk dat ze problemen hebben met hun foerage, omdat dat wat zij op dat moment nodig hebben niet voorradig blijkt te zijn. Omdat het al geweest is, of omdat het nog moet komen. Want hoe verklaar je anders dat die paar appeltjes die beginnen af te rijpen (juli!) ook al aangepikt worden?

Enfin het lijkt dat elke plantensoort,  vogelsoort en al die andere levende wezens, op zijn/ haar eigen manier reageert op een weersomstandigheid die niet “normaal” is. Die anders is dan wij kennen, hebben ervaren en begrijpen. Hoezo “wij weten wat er leeft”???

We kijken en ervaren en wachten af of grijpen in, maar helemaal begrijpen zullen we het nooit.

 

Ode aan de zwarte bes, (Ribes nigrum), in de volksmond ook wel casisbes genoemd, want ze zijn het waard genoemd en gekend te worden! Zwarte bessen zijn niet alleen zeer gezond, bevatten enorm veel  vitamine C, maar zijn ook erg lekker! Van de verse bessen houdt niet iedereen, maar verwerkt, zoals jam of zwarte bessensap, is het een delicatesse.

Het leek er even op dat de zwarte bes  (ook wel de cassisbes genoemd) het dit jaar, evenals vorig jaar, wat af liet weten. Vorig jaar was het voorjaar te koud geweest, waardoor er te weinig insecten waren. Ook dit jaar was het koud en vooral nat en insecten zag je nauwelijks. Met als gevolg dat de trosjes niet mooi gezet waren, half, met een paar besjes per trosje.

Maar nu, door al dat water, van al die regenbuien, zijn de bessen flink groot geworden. En ogen de trossen mooi, vol en groot.

 

De zon van de laatste dagen maakt de rijping compleet: de bessen zijn overheerlijk.

Groot, sappig, smaakvol, zwart; puur genieten.

 

 

 

 

Dit jaar is de oogst zeer vroeg; rond 20 juni begonnen we al met plukken.

Het plukseizoen duurt meestal een week of 3 dus weer erbij als je ze wilt komen plukken. Of als je wilt genieten van het zicht op die takken die doorbuigen vanwege de prachtige volle zwarte oogst…..

In de eerste week van februari zijn we met een nieuw project begonnen: koper.

Draden rondom een amandelboompje die het tot nu toe nog niet zo goed deed.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En draden net boven de grond waar een nieuwe aanplant is van frambozen. Deze draad is verbonden met een antenne op een van de palen, met een magneet gericht naar het Noorden. Koper en magneten rondom bomen en struiken zouden het elektromagnetische veld versterken en daarmee de groei bevorderen. We zijn heel benieuwd.

Wintertijd;  het werk volgt nu vooral de weersomstandigheden.

Het heeft de afgelopen maanden zoveel geregend dat het snoeiwerk nu wat achter loopt (met regen   snoeien we geen fruitbomen). Dus wijken we uit naar andere klussen die dan wel gedaan kunnen worden zoals het onderhouden van de windsingel.

Deze strook struiken op de grens van de tuin bestaat uit allerlei wilde bessen en noten (denk aan sleedoorn, vlier, duindoorn, hazelaar) en is bedoeld om de bessenstruiken in de tuin te beschermen tegen onder andere te veel wind. Tegelijk is de haag ook een prachtplek voor kleine dieren, vogeltjes, nestjes etc.

De windsingel is geplant bij het aanleggen van de tuin in 2002 en inmiddels zijn sommige struiken flink hoog geworden.  Aan het onderhoud komen we niet altijd toe vanwege het vele andere werk. Maar nu  hebben we de kans waargenomen. De gesnoeide takken worden grotendeels weer ingevlochten in de haag, zodat er nog meer schuilplaatsen ontstaan voor kleine dieren.

Al met al een mooi resultaat!

Deze week lijkt de herfst ineens een stuk dichterbij, na al die superwarme dagen van 30 oC van vorige week. De nachten koeler, de dagen flink korter en….. de herfstoogst.

Als ik door een rondje door de tuin loop, valt mijn blik ineens op een paar hazelnoten!  In de windsingel staan wat hazelaars, maar daar oogsten we zelden van. Te slechte seizoenen, te kleine nootjes, te weinig, teveel concurrentie, eekhoorns, muizen. Hoe groot is mijn verbazing als ik, gericht kijkend, zie dat er handenvol hazelnoten te rapen zijn. Niet zo  makkelijk want inmiddels zijn de eerste droge bladeren ook gevallen, die nagenoeg dezelfde kleur hebben. Maar dat ze gevuld en lekker zijn hoor ik, als ik over de grond kruip, aan het knibbelen en knagen van een muisje verderop. Concurrentie!

Wat een traktatie na deze toch wat moeizame zomer. De bessenoogst was niet geweldig, oa vanwege de slechte vruchtzetting in de lente (koud en nat, weinig insecten) en de vrij hongerige, bijna agressieve vogels . De rijkelijke bramenoogst maakte heel veel goed.

Maar deze hazelnoten, totaal onverwachts, geven nog een extra glans aan het seizoen, een mooi nagerecht, of, anders gezegd, een glanzende kers (die  we dit jaar ook niet hadden trouwens) op de taart!

Elk jaar op de eerste zaterdag van augustus, vieren wij het Bessenfeest. Een moment midden in de zomer, wanneer de meeste bessen rijp zijn. Voorheen was dat zo. Tegenwoordig zijn de kruisbessen en de zwarte bessen dan al op. Maar feesten doen we toch, met allerlei activiteiten gelieerd aan de tuin en de natuur.

En dit jaar was het dubbel feest! Te midden van een regenzomer, met voorspellingen van een zeer natte dag, kregen we zowaar een droge, en zelfs soms zonnige dag! Wat een vrolijke en gezellige dag werd het. Een gemoedelijke sfeer, waarin getekend werd, gekleid, er werden prachtige mozaïeken gemaakt, wol gevilt in mooie bloemetjes. Maar ook geplukt en je kon er zelfs jam mee maken, op het vuur. Toen het rond half 4 begon te regenen, groepten we samen onder de partytent met een lekker stukje pizza, of bij het vuur met de broodjes…… een heerlijke, sfeervolle dag. Dank aan iedereen!!

Het bessenseizoen is dit jaar echt anders dan anders. De lente is koud en nat geweest. Wellicht is dat de oorzaak dat er weinig insecten waren voor de bestuiving van de bessen. In juni bleek al dat zowel de kruisbessen als de zwarte bessen dit jaar matig gezet waren, en dus veel minder bessen hadden. En dat de trossen rode aalbessen niet mooi groot zouden zijn. De regen zorgde er natuurlijk wel voor dat de bessen die er wel hingen, volgezogen en dus groot waren.

Nu, begin augustus, zitten we volop in de oogst! Ondanks de koude lente, de vraatzuchtige vogels en de stevige regenbuien, emmers vol bessen, rood, wit, blauw, en binnenkort de bramen. Het bessenseizoen, hoe kort ook, ten volle genietend!

Dit weekend, eindelijk die lang verwachte warme dagen. wat hebben we dit jaar lang in de (betrekkelijke) koude gezeten! Maar nu scheen de zon volop en konden we van de warmte genieten. Op de Grietmarkt te Amerongen, waar we zaterdag met een kraam vol producten stonden, en in de tuin, die tot een zee van groen is omgetoverd.

En dan ineens, wat een wolk van gezoem………! Het geluid volgend blijkt er een zwerm bijen door de tuin te gaan, ontsnapt uit een van de bijenkasten! De bijen, die de oude koningin volgen, zwermen met honderden een bepaalde richting in. Tot ze opeens aan de rand van de tuin, op een wilgenboom landen, en blijven hangen. En dan ook letterlijk hangen; als een grote tros bijen lijkt de stam van de boom ineens een bewegend levend wezen geworden. Het gezoem wordt minder, de bijen, inmiddels grotendeels geland, hebben een tijdelijke rustplek gevonden. Wat een indrukwekkend schouwspel!

De imker wordt gewaarschuwd, en die weet later, met behulp van de doos die wij er zelf al onder gezet hadden, waar ze zelf al in begonnen te kruipen, het volkje weer te vangen.

Al met al een mooie en heel bijzondere lentedag!

 

 

De herfst is begonnen, en op de tuin worden de laatste vruchten en noten geplukt. Deze nazomer, vol van droogte in augustus en september, gevolgd door natte dagen in september, kon de bramen geen goed doen. Door de droogte en hitte, was de oogst een stuk minder dan andere jaren. Maar nog niet zo erg als bij de herfstframbozen, waar we dit jaar nauwelijks van geoogst hebben. Bijzonder dat we wel een overvloed aan rozenbottels hadden (voor die heerlijke jam: Bessenpret).  Toch weer die balans……

De appels (althans de bomen die geen beurtjaar hadden) werden belaagd door vogels. Een nieuw fenomeen voor ons. Zouden de vogels te weinig te eten hebben gehad?

En daar waar de boom haar bladeren al liet vallen, zag je ineens appels bengelen aan de takken. Alsof het klokken waren. Binnenkort gaan ze eraf, die appels, en dan gaan we op naar het winterseizoen!