De aalbessen zitten flink in het blad, jonge spruiten schieten de lucht in, takken hangen over. Een van de klussen voor deze tijd is het aan- en opbinden van de takken, zodat we toch nog steeds door de rijen kunnen lopen (straks kunnen plukken) en maaien. En dan ineens, onverwachts, schiet er iets weg. Tussen de bladeren, diep in de struik, ligt een prachtig nestje, vol met……wel vijf mooie, fel blauwe gekleurde eitjes. Eitjes van de zanglijster ontdekken we na het in de vogelgids opgezocht te hebben. Vol bewondering en ontzag voor dit grote, kleine natuurwonder, sluipen we stilletjes uit de rij aalbessen. Gelukkig is de pluk nog niet begonnen, nog even rust voor dit vogelpaar.