Hier wil ik graag de aandacht geven aan een heel bijzondere bes: de kruisbes (ook wel klapbes, of stekelbes genoemd). Wat een bewondering heb ik voor deze bes! Het is nog maar net lente als de struiken gaan bloeien, één van de eerste bloesems op de bessentuin. Van een afstand lijken die bloempjes niets bijzonders, maar als je ze van dichtbij bekijkt zijn het stuk voor stuk juweeltjes. Het is nog koud, de grond moet nog opwarmen, maar de kruisbes zet door. Als rond 20 april de lente ineens overgaat in de zomer, is de kruisbes al goed op gang, de besjes zijn al zo’n halve centimeter groot. De koude die dan volgt, lijkt de struiken niets meer te doen. De bessen groeien door, zodat ze een maand na de eerste bloesem al ruim 1 cm dik zijn! Dat alleen is al een hele prestatie in een tijd dat andere struiken nog moeten beginnen met uitlopen. Maar gisteren raakte ik nog meer onder de indruk van deze soort. Wat bleek? Niet alleen heeft de struik voldoende energie om de bessen in versneld tempo te laten groeien, tegelijkertijd wordt een grote hoeveelheid energie gestopt in nieuwe groei: jonge scheuten, de uitlopers, nieuwe gesteltakken. Tot mijn grote verbazing zag ik al uitlopers van 15 cm groot, scheuten die volgend jaar zullen gaan dragen. Wat een groeikracht en de maand mei is nog maar net begonnen. Straks, in juni/ juli de oogst en dan de hele zomer uitrusten? Zou het kunnen dat de struiken in de superzomer van afgelopen jaar een flinke lading energie hebben opgeslagen en daar nu van profiteren? Hoe dan ook, de stille verwondering groeit, evenals de honger naar de oogst van straks, die heerlijke , sappige kruisbessen, vol van zomerse smaak.
