Vanmorgen in de vroegte nog even stevig aan het onkruid wieden, voordat het te heet wordt. De netten moeten erover, van de blauwe bessen, maar dan moet het veld wel schoon zijn. Tijdens het onkruid trekken voel ik ineens een stevige prik door mijn handschoen heen. Wat is het geval? Een egeltje!
Ligt daar heerlijk, in de schaduw van al dat hoge gras, te slapen. Ook bij het oppakken wordt ons egeltje niet wakker, blijft rustig slapen. Stilletjes brengen we de egel naar een beter plekje, waar ze ongestoord verder kan slapen. 
