très jolie

Dit weekend, eindelijk die lang verwachte warme dagen. wat hebben we dit jaar lang in de (betrekkelijke) koude gezeten! Maar nu scheen de zon volop en konden we van de warmte genieten. Op de Grietmarkt te Amerongen, waar we zaterdag met een kraam vol producten stonden, en in de tuin, die tot een zee van groen is omgetoverd.

En dan ineens, wat een wolk van gezoem………! Het geluid volgend blijkt er een zwerm bijen door de tuin te gaan, ontsnapt uit een van de bijenkasten! De bijen, die de oude koningin volgen, zwermen met honderden een bepaalde richting in. Tot ze opeens aan de rand van de tuin, op een wilgenboom landen, en blijven hangen. En dan ook letterlijk hangen; als een grote tros bijen lijkt de stam van de boom ineens een bewegend levend wezen geworden. Het gezoem wordt minder, de bijen, inmiddels grotendeels geland, hebben een tijdelijke rustplek gevonden. Wat een indrukwekkend schouwspel!

De imker wordt gewaarschuwd, en die weet later, met behulp van de doos die wij er zelf al onder gezet hadden, waar ze zelf al in begonnen te kruipen, het volkje weer te vangen.

Al met al een mooie en heel bijzondere lentedag!

 

 

De herfst is begonnen, en op de tuin worden de laatste vruchten en noten geplukt. Deze nazomer, vol van droogte in augustus en september, gevolgd door natte dagen in september, kon de bramen geen goed doen. Door de droogte en hitte, was de oogst een stuk minder dan andere jaren. Maar nog niet zo erg als bij de herfstframbozen, waar we dit jaar nauwelijks van geoogst hebben. Bijzonder dat we wel een overvloed aan rozenbottels hadden (voor die heerlijke jam: Bessenpret).  Toch weer die balans……

De appels (althans de bomen die geen beurtjaar hadden) werden belaagd door vogels. Een nieuw fenomeen voor ons. Zouden de vogels te weinig te eten hebben gehad?

En daar waar de boom haar bladeren al liet vallen, zag je ineens appels bengelen aan de takken. Alsof het klokken waren. Binnenkort gaan ze eraf, die appels, en dan gaan we op naar het winterseizoen!

We zijn volop bessen aan het oogsten op dit moment. En soms zijn we ineens met een grote groep, zodat het dat echt oogstdagen worden. Zo hadden we drie weken geleden met elkaar (vaste vrijwilligers en mensen die een dagje kwamen helpen) ruim 70 kg zwarte bessen,  volrijp, eerst afgeschud op doeken, tenslotte in de emmers! Vorige week zaterdag zaten we met elkaar tussen de witte bessen (ook ruim 70 kg). En wat een gezelligheid ook, het begon, volgens ervaringsdeskundigen, op de druivenpluk te lijken. Zeker toen we ’s middags na het plukken met elkaar aan de pizza zaten. Deze week hadden we op dinsdag wel een record: 95 kg rode bes!! Een bijzonder goed seizoen met prachtige bessen. En voor de rode bessen is dat nog maar het begin….

Het plukken gaat voorlopig nog door, zeker ook van de blauwe bessen, dus de zelfpluk natuurlijk ook!

Op een zonnige zondagmorgen zaten we met een groepje geïnteresseerden in de tuin. In de serie Natuurbeleving, in samenwerking met Vrijzinnig Lunteren, was dit de laatste ochtend van de serie voor dit seizoen, 12 juni. Een serie waarin de beleving van de natuur centraal staat. Je omgeving, hoe vaak hol je er niet aan voorbij? Maar bewust stilstaan, kijken, voelen, ruiken, en ineens word je nieuwsgierigheid gewekt, hoe werkt dat eigenlijk in die natuur?

Deze ochtend stond in het teken van de roos. Bijeen zaten we rond de Guirlande d‘amour, een prachtige trosroos, helder wit, stralend bijna, en heerlijk geurend. Een roosmeditatie, gevolgd door een loopmeditatie, en een moment om in detail te kijken, tekenen. Daarna zingen, over rozen. Tenslotte bijeen met een rozendrankje, hoe toepasselijk. Stilte, rust, bezinning, ontmoeting, alles was er.

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een ochtend om even opgetild te worden, inzichten te krijgen, en het hier en nu te ervaren. Heel bijzonder!

Op de tuin proberen we zo veel mogelijk rekening te houden met de “echte bewoners”: de insecten. Dus onder andere, zoals de campagne Maai Mei Niet het benadrukt: zo laat mogelijk maaien, opdat de grassen en kruiden kunnen gaan bloeien waar dan de insecten weer van kunnen profiteren. En dat levert dan weer mooie beelden op!

Dinsdagmiddag zaten we in de theepauze uit te rusten in de schaduw van de wilg, bezweet van het harde werken in de zon. Het was een warme meidag, 24 C, warm en droog, zoals de afgelopen dagen steeds het geval was geweest. Verlangend naar regen, net als de ons omringende natuur.

En daar drupt ineens wat naar beneden, en nog een drup, onregelmatig. Is de wilg aan het huilen? Waar komen anders deze druppels vandaan? Dat moet onderzocht worden, de mobieltjes worden erbij gehaald. En wat blijkt? Het is een Wilgenschuimcicade: in de wilg hangen klodders wit schuim. Daarbinnen bevinden zich de larven van de cicade. Zij hangen met een zuignapje aan de takken, en zuigen soms te hard, zodat het overtollige vocht naar beneden “drupt”. Het witte schuim bescherm de larven tegen uitdrogen.

Weer wat geleerd………!!

Wat is het prachtig weer op dit moment (begin maart). Zoveel zon hebben we lange tijd niet gehad. Veel mensen gaan deze droge, zonnige dagen naar buiten om te wandelen of te werken in de tuin. Wij ook. Maar wij werken nagenoeg de hele winter door, in weer en wind. Want er moet gesnoeid, gewied, verplant, blad gereden worden etc. De natuur staat ondanks de winter niet stil. En hoewel het soms koud is, nat en guur, goed ingepakt maken we er altijd weer mooie dagen van.

De storm Eunice raasde vorige week ook over de tuin. Gelukkig niet veel schade, de partytent was net op tijd opgeruimd en de abri is stevig gebouwd, afgelopen lente, met een goede verankering. Maar wie schets onze verbazing toen we dinsdags toch nog een gevolg van de storm op de tuin troffen: in het drassige rode bessenveld is onze “druivenboom” scheef gezakt. Te scheef. Dat betekent omzagen …. of…… snoeien. We gaan voor de snoei!

 

 

Vandaag de eerste activiteit van dit jaar op de tuin: snoeicursus! En daar hoort ook wat lekkers bij. De eerste taart gemaakt met de laatste appeltjes van de oogst van vorig jaar: Lunterse pippeling.

In deze tijd kan het zijn dat het de hele dag mistig is geweest en dat ineens,  aan het einde van de dag, de zon doorbreekt. Of dat de dag wel zonnig was, maar toch zo nu en dan gehuld was in nevel. Dagen dat je aan het einde van de werkdag op de tuin, als je moe maar verzadigd naar huis gaat, ineens getrakteerd wordt op een fenomenale zonsondergang; alsof de hemel een aantal prachtige schilderwerken over je uitstrooit.