Herfst

En dan ineens, het overvalt je ook, de koude nachten, de nog warme dagen, het gevoel dat over je komt, herfst. Het brengt altijd een stukje weemoed mee, dat wat voorbij is. Je wil er nog niet echt aan, die lange dagen waren zo fijn, zo veel licht, de avonden nog zo lang. Maar toch, het sluipt erin. De oogst van de bessen die voorbij is, de rode en witte aalbessen allang voorbij, de blauwe bessen die zo matig waren dit jaar, ook voorbij. En je beseft het goed als je in de cirkel van bloemen zit. De zonnebloemen die hier en daar ook echt uitgebloeid zijn, gaan hangen, vanwege hun zware vracht, de zon niet meer opzoeken. Het gefluit in de tuin wordt minder, de vogels zijn in de rui, sparen hun energie.

En als je dan heel stil in de tuin zit, onbeweeglijk, komt daar ineens en stel puttertjes aan, recht op de uitgebloeide zonnebloemen af, zich tegoed doende aan de zaden. wat een geweldig mooi gezicht, wat een fijn geluid. En tegelijkertijd zie je de frambozen nog in volle bloei en vrucht, de bramen die nog steeds roepen om geplukt te worden en je weet, herfst is óók heerlijk.