Tranende schietwilg

Tranende schietwilg

Dinsdagmiddag zaten we in de theepauze uit te rusten in de schaduw van de wilg, bezweet van het harde werken in de zon. Het was een warme meidag, 24 C, warm en droog, zoals de afgelopen dagen steeds het geval was geweest. Verlangend naar regen, net als de ons omringende natuur.

En daar drupt ineens wat naar beneden, en nog een drup, onregelmatig. Is de wilg aan het huilen? Waar komen anders deze druppels vandaan? Dat moet onderzocht worden, de mobieltjes worden erbij gehaald. En wat blijkt? Het is een Wilgenschuimcicade: in de wilg hangen klodders wit schuim. Daarbinnen bevinden zich de larven van de cicade. Zij hangen met een zuignapje aan de takken, en zuigen soms te hard, zodat het overtollige vocht naar beneden “drupt”. Het witte schuim bescherm de larven tegen uitdrogen.

Weer wat geleerd………!!

Theepauze op deze hete, zonnige meimiddag, heerlijk in de schaduw
Meteen even internet raadplegen
Winterwerk

Winterwerk

Wat is het prachtig weer op dit moment (begin maart). Zoveel zon hebben we lange tijd niet gehad. Veel mensen gaan deze droge, zonnige dagen naar buiten om te wandelen of te werken in de tuin. Wij ook. Maar wij werken nagenoeg de hele winter door, in weer en wind. Want er moet gesnoeid, gewied, verplant, blad gereden worden etc. De natuur staat ondanks de winter niet stil. En hoewel het soms koud is, nat en guur, goed ingepakt maken we er altijd weer mooie dagen van.

We hebben nieuwe werkbroeken aangeschaft; werkkleding is niet altijd even charmant….
Dik ingepakt maar wel gezellig samen.
Storm Eunice

Storm Eunice

2. Met een lange ladder, tak voor tak inzagen en met vereende krachten in de goede richting trekken. Grote klus!
1. Daar staat onze “druivenboom” de eindpaal die boom werd en met de druiven schaduw gaf in het druivenlaantje
3. de laatste grote tak, (bijna) op de kruisbessen….
4. Na gedane arbeid is het goed uitrusten….

De storm Eunice raasde vorige week ook over de tuin. Gelukkig niet veel schade, de partytent was net op tijd opgeruimd en de abri is stevig gebouwd, afgelopen lente, met een goede verankering. Maar wie schets onze verbazing toen we dinsdags toch nog een gevolg van de storm op de tuin troffen: in het drassige rode bessenveld is onze “druivenboom” scheef gezakt. Te scheef. Dat betekent omzagen …. of…… snoeien. We gaan voor de snoei!

 

 

Eerste taart

Eerste taart

Vandaag de eerste activiteit van dit jaar op de tuin: snoeicursus! En daar hoort ook wat lekkers bij. De eerste taart gemaakt met de laatste appeltjes van de oogst van vorig jaar: Lunterse pippeling.

De eerste taart met de laatste appeltjes van 2021: Lunterse pippeling
Zonsondergang

Zonsondergang

zonsondergang vanuit de tuin, 17.00 u
zonsondergang rond 17.15, 100 m van de tuin af

In deze tijd kan het zijn dat het de hele dag mistig is geweest en dat ineens,  aan het einde van de dag, de zon doorbreekt. Of dat de dag wel zonnig was, maar toch zo nu en dan gehuld was in nevel. Dagen dat je aan het einde van de werkdag op de tuin, als je moe maar verzadigd naar huis gaat, ineens getrakteerd wordt op een fenomenale zonsondergang; alsof de hemel een aantal prachtige schilderwerken over je uitstrooit.

De laatste rode besjes

De laatste rode besjes

Vandaag zijn de laatste aalbessen geplukt. De avondzon verlichtte een enkel rood besje dat was blijven hangen. En dat straalde, als een klein, vuurrood zonnetje. Perfect rond, knalrood, vol nog met heerlijk, rood en gezond  bessensap.

Op de een of andere manier zijn rode bessen voor mij altijd een bode. In de lente, zo half juni, zijn het de rode bessen die als een van de eerste afrijpen, en met hun vrolijke rode kleur het groen van de lente verlevendigen. Blij en verlangend word je daar van, de voorbode van het bessenseizoen: het gaat weer beginnen.

De hele zomer door zijn er rode bessen. We hebben tenslotte meerdere rassen staan, die na elkaar afrijpen. Dus de rode bessen horen bij de zomer, bij de oogst, zijn er gewoon altijd. Tenslotte komt er toch een moment dat ook van het laatste ras de bessen geoogst zijn. En daarmee sluiten we voor mijn gevoel, de zomer, de tijd van al die vele emmers bessen,  al deels af. De nazomer gaat beginnen en we gaan langzamerhand richting herfst.

Toch is dat niet helemaal waar. De oogst gaat nog steeds door. De bramen hangen er nog volop en de herfstframbozen beginnen nu pas op gang te komen. De noten, de appels, er komt nog van alles.

Maar toch, die prachtige rode bessen, mooi rond en glanzend, zo lekker, ik ga ze missen!!

Oranje Havikskruid

Oranje Havikskruid

sterk behaarde bladeren

Wat een grote verrassing om midden in het veldje, het stukje land naast de hoogstam appelbomen, ineens een fel gekleurd bloemetje te zien, hoog op de steel, eenzaam tussen al het groen.

 

Oranje Havikskruid, een plant uit de composieten familie. De bladeren, rozet achtig, in het gras gepropt tussen de paardenbloemen en het ruige gras, zijn flink behaard, en laten met de ochtenddauw allemaal kleine druppeltjes zien, als ware het kleine pareltjes, een prachtig schouwspel. Maar het bloemetje op een lange, kale stengel, wel 40 cm hoog,  is ook een feest, knal oranje, straalt het je tegemoet.

Oranje Havikskruid

Nu is het er nog eentje, althans een scherm met enkele bloemen,  laten we hopen dat komende dagen, weken het hele veldje vol komt te staan!

Bessenfeest

Bessenfeest

Gisteren, zaterdag 7 augustus, was ons jaarlijkse Bessenfeest. En wat een feest was het!! We hadden sowieso al heel veel geluk met het weer, want behalve een flinke bui midden op de dag, bleef het droog, soms zelfs zonnig;  heerlijk weer om iets te ondernemen. En dat deden veel mensen. In ieder geval in onze tuin. Want vanaf 10 u tot laat in de middag kwamen de  bezoekers naar de tuin, om al die lekkere bessen te plukken (rood, wit, blauw), om een kopje thee of stukje gebak, of juist speciaal voor ons Bessenfeest. Want voor dit feest waren er bijzondere activiteiten, zoals een stok versieren, of een broodje bakken, jam maken, een wens doen in de wensput, of een mooi mozaïek tegeltje  maken. En door de speurtocht kon iedereen de tuin op zijn/ haar eigen houtje ontdekken. En wat is er mooier dan al die vrolijke, geschminkte gezichtjes door de tuin te zien huppelen en al de mensen te zien genieten van de natuurlijke sfeer, de rust (ondanks de vele bezoekers) en voor velen uiteindelijk de verse pizza uit de pizza oven. Met dank aan alle medewerkers, we hadden een geweldig feest.

 

 

 

En ondertussen werd de “nieuwe”, de herbouwde, abri van alle kanten bewonderd. We zijn er superblij mee, en kunnen nu de brand en alle gevolgen van dien, eindelijk helemaal achter ons laten. Een dubbel feestelijke dag dus!

 

TV opnamen

TV opnamen

De tafel midden in de tuin, met alle meegebrachte spullen. Mooi plekje!
De filmploeg bezig, met cameraman, Roberta de presentatrice, een regisseuse en twee hulpen.

Begin juni kregen we bijzonder bezoek op de tuin: Een filmploeg die opnamen kwamen maken voor hun kookprogramma op Net 5: “Wat eten we”?

Het was een mooie, zonnige, lentedag, met rustig weer en aangenaam warm . De tuin stond nog boordevol met Fluitenkruid, waardoor er een sfeer hing van vrolijkheid en uitbundigheid, maar ook van ruigheid en geheimzinnigheid, de tuin was open en toch moeilijk te overzien.

En daar kwam de filmploeg, 5 man/vrouw sterk, en ze koos een mooi plekje in de cirkel. Bijna 4 uur lang waren ze bezig, met  rondlopen, kijken, bespreken en opnemen. Met als resultaat? Een bijzondere “item” in de uitzending van 24 juni, van 3 minuten lang! Wat een andere wereld!!

 

Om de opnamen te bekijken zie:

https://www.kijk.nl/programmas/wat-eten-we/FXTRUScNt4L/seizoen/181086248295/afleveringen/video/pilav-met-gegrilde-perzik/ZRCFHOdCE35

Wie oh wie

Wie oh wie

De aalbessen zitten flink in het blad, jonge spruiten schieten de lucht in, takken hangen over. Een van de klussen voor deze tijd is het aan- en opbinden van de takken, zodat we toch nog steeds door de rijen kunnen lopen (straks kunnen plukken) en maaien. En dan ineens, onverwachts, schiet er iets weg. Tussen de bladeren, diep in de struik, ligt een prachtig nestje, vol met……wel  vijf mooie, fel blauwe gekleurde eitjes. Eitjes van de zanglijster ontdekken we na het in de vogelgids opgezocht te hebben. Vol bewondering en ontzag voor dit grote, kleine natuurwonder, sluipen we stilletjes uit de rij aalbessen. Gelukkig is de pluk nog niet begonnen, nog even rust voor dit vogelpaar.